ICH CZWORO

...Zamiast zerwać historyczny kostium Małgorzata Bogajewska postanowiła dopisać Zapolskiej to, czego cenzura obyczajowa wówczas by nie przepuściła. Romansowe figle bohaterów nie kończą się na pocałunkach. „Ich czworo” to przede wszystkim zespołowy popis aktorski. (...) to spektakl świetny aktorsko, atrakcyjny wizualnie, kipiący od emocji. Tragiczny w wymowie, ale nieodparcie zabawny. Doskonała rozrywka...

... Małgorzata Bogajewska nie parodiuje chwilami archaicznego języka, a czyni jednym z komponentów swoiście pomyślanego świata, który parodiuje rzeczywisty. (...) dostajemy grę zespołową na najwyższym poziomie, bo wspartą indywidualnym kunsztem każdego z aktorów. Na aktorach spoczywa też obowiązek zrealizowania tragikomicznej konwencji, w której (...) ciążący nad postaciami tragizm co rusz dochodzi do głosu i każe widzowi wstydzić się śmiechu sprzed chwili. Sprawiając radość z obcowania z teatrem i sztuką aktorską, „Jaracz” przypomniał o czołowej roli wśród scen Łodzi, ale i kraju...

...Zjadliwość, z jaką Zapolska przedstawiła rozpad tradycyjnej mieszczańskiej rodziny, zyskała tu wymiar tragiczny. Śmiech zamienia się w przerażenie. Fedycki (kapitalny Sambor Czarnota) skupia syntetyczne cechy pewnego typu uwodziciela, ale też cynika i człowieka bezrozumnego, kierującego się w życiu jedynie instynktem. (...) on wszystko i wszystkich dookoła niszczy. A w końcu samego siebie (...). I w tym można upatrywać jakże aktualnego przesłania spektaklu. „Ich czworo” pokazuje coś w rodzaju permanentnego „stanu głupoty”. Jest nią obdarzona żona (pyszna, z sukcesem przyjmująca konwencję tragikomedii Gabriela Muskała) i wdowa (trochę za bardzo ekspresyjna, choć świetnie ogrywająca własne przymioty Izabela Noszczyk). Odnotujmy jeszcze z zadowoleniem epizody Katarzyny Cynke, Michała Staszczaka i Mai Pankiewicz...

...Klasyka ocalała, a problemy z kostiumowej opowieści mają swoją moc. Małgorzata Bogajewska w kolorowych obrazkach maluje czarną komedię. Aktorów ma znakomitych (koncertowo grają solo i zespołowo), więc dialogi, bawiąc, zachowują siłę rażenia

...To słodko-gorzka opowieść, z kręgu „domowej lampy”, codziennych spraw i zwykłych ludzi. Historia rozpoczyna się w wigilijny wieczór. Błogi nastrój radosnego i przede wszystkim rodzinnego święta misternie zbudowany za sprawą scenografii Anny Chadaj, niknie, gdy tylko domownicy zasiadają do kolacji. Wówczas na pogrążonej w śnieżnym puchu scenie, rozpoczyna się rozgrywany pod płaszczykiem komedii, dramat rodzinny. Łódzka inscenizacja z każdą kolejną minutą pogrąża widza w skomplikowanym świecie emocji, uczuć i złożoności ludzkiej psychiki. Małgorzata Bogajewska inscenizacją „Ich czworo” dowiodła, że tekst, którego echo, wydawać by się mogło dawno już przebrzmiało, nadal jest aktualny – mówi więcej o nas samych, niż niejeden współczesny dramat. Wystarczy pomysł i jego konsekwentna realizacja. I taki jest właśnie łódzki spektakl, od początku do końca przemyślany i niemal doskonały. Reżyserka wykorzystując farsową konwencję pozwoliła aktorom na popis warsztatowej sprawności. To właśnie dzięki zespołowi aktorskiemu, spektakl ogląda się z przyjemnością, (...) to sześć różnych osobowości, wykreowanych i zbudowanych z pieczołowitością i dbałością o szczegóły. Na uznanie zasługują wszyscy. Spektakl został przygotowany z największą starannością. Rozwiązania aktorskie, adekwatne do charakteru sytuacji i psychologii postaci. Dynamika narracji i przede wszystkim nowoczesne ujęcie materiału tekstowego z uwzględnieniem subtelności językowych, dały efekt niepowtarzalnego w swojej formie przekazu treści zapisanych na kartach dramatu Gabrieli Zapolskiej. Z pełną odpowiedzialnością można polecić ten spektakl nie tylko widzom szukającym w teatrze głównie porządnej rozrywki, ale także tym, którzy chcieliby obejrzeć przedstawienie na najwyższym, artystycznym poziomie...